Αγαπημένη πίτα από τα παλιά, όπως την έφτιαχνε η μαμά, με μερικές πινελιές για έξτρα γεύση και άρωμα σε κάθε κομμάτι.
Σαββατοκύριακο ήταν και πάει… αυτή τη φορά όμως, κυβέρνησης και καιρού επιτρέποντος, είπαμε να κάνουμε μια πρώτη εξόρμηση στη φύση. Έναν χρόνο τώρα, εγώ και η παρέα μου έχουμε ακολουθήσει σε γενικές γραμμές πιστά τα μέτρα. Θυμάμαι τον πρώτο καιρό καιγόμασταν με τις ώρες στο messenger, να πίνουμε διαδικτυακό καφέ. Ως και ολόκληρη πατέντα στήσαμε για να παρακολουθήσουμε μαζί ένα επεισόδιο «Τρεις Χάριτες» μέσω… τηλεδιάσκεψης.
Με τον καιρό βέβαια, όλη αυτή η λαχτάρα για καφέ από το τηλέφωνο χάθηκε, μαζί με την κούραση, τη θολούρα από τα μέτρα που αλλάζουν κάθε δεύτερη μέρα και την αίσθηση πως η μέρα της μαρμότας που ζούμε δεν θα τελειώσει ποτέ. Να φανταστείς εδώ κι ένα μήνα ρωτάω συνέχεια την κολλητή μου αν δουλεύει από το σπίτι, παρότι μου έχει απαντήσει 10 φορές. Έχω μπερδέψει την πρώτη με την τρίτη καραντίνα, το χαλάρωμα με το σφίξιμο και το δέσιμο, που έρχεται, γιατί θα είμαστε όλοι για δέσιμο.
Εν πάσει περιπτώσει, με την χαλάρωση των διαδημοτικών μετακινήσεων, πήραμε τα τάπερ μας, την κουβερτούλα του Αντώνη και δυο ηχειάκια και κινήσαμε κατά την παραλία. Βρήκαμε ένα μέρος απόμερο και απλώσαμε τα καλούδια μας. Ανάμεσα τους και το πιο πρόσφατο καμάρι μου, η ζυμαρόπιτα που μπορώ να πω ότι τιμήθηκε δεόντος από τους συνδαιτημόνες και έτσι πήρε το «οκ» για δημοσίευση.
Η μάνα μου έφτιαχνέ συχνά ένα μεγάλο ταψί κουζίνας από δαύτη γιατί ήταν γρήγορη και εύκολη για βραδινό όταν δεν υπήρχε φαΐ στην κατσαρόλα. Στη συνταγή που είχαμε ετοιμάσει με την Νατάσα πριν χρόνια είχαμε μαγιά και σκέφτηκα γιατί να βιαστώ να κάνω τον χυλό και να μην δώσω λίγο χρόνο στη μαγιά να δράσει, να φουσκώσει. Αυτό και έκανα και νομίζω έχει διαφορά το αποτέλεσμα.
Επιπλέον, σκέφτηκα να διανθίσω λίγο την επιφάνεια, στο στιλ μιας φοκάτσια, με φυλλαράκια δενδρολίβανου, ταιριάζουν γάντι με ένα χοιρινό λοικάνικο και ανθό αλατιού για έξτρα γεύση. Στη συνταγή που θα δείτε παρακάτω αντικατέστησα επίσης ένα μέρος του νερού με γάλα.
Υλικά
| 1/2 κιλό | αλεύρι που φουσκώνει μόνο του |
| 1 φακελάκι | ξηρή μαγιά |
| 1 πρέζα | αλάτι |
| 1 κ.γ. | ζάχαρη |
| 450 ml | νερό |
| 200 ml | γάλα |
| 1/2 κιλό | χωριάτικο λουκάνικο |
| 250 γρ | φέτα τριμμένη |
| – | Δενδρολίβανο |
| – | ανθό αλατιού |
| – | ελαιόλαδο |
Εκτέλεση
- Βάζουμε 150ml χλιαρό νερό μαζί με τη μαγιά, τη ζάχαρη και το αλάτι και ανακατεύουμε. Προσθέτουμε και 100 γρ από το αλεύρι, αναμειγνύουμε καλά, σκεπάζουμε και αφήνουμε σε ζεστό μέρος να φουσκώσει για 20 λεπτά
- Παίρνουμε το μείγμα της μαγιάς και το βάζουμε στον κάδο του μίξερ (αν έχετε αρτοπαρασκευαστή ακόμη καλύτερ). Συμπληρώνουμε 300 ml νερό και το υπόλοιπο αλεύρι και χτυπάμε στο χαμηλό με τον γάτζο για 10 λεπτά τουλάχιστον. Αφήνουμε 20 λεπτά ακόμη να δουλέψει η μαγιά
- Προσθέτουμε στο μείγμα το γάλα, ιδανικά χλιαρό, και ανακατεύουμε να αναμειχθεί καλά. Ρίχνουμε την φέτα τριμμένη
- Λαδώνουμε καλά ένα στρογγυλό ταψί 40 εκατοστών και γυρίζουμε το μείγμα εκεί. Στο μεταξύ κόβουμε το λουκάνικο σε λεπτές φέτες και το σοτάρουμε να πάρει χρώμα χωρίς λάδι σε αντικολλητικό τηγάνι
- Προσθέτουμε στην επιφάνεια της πίτας το λουκάνικο, μερικά φυλλαράκια δενδρολίβανο και ανθό αλατιού και βάζουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς, στον αέρα, για 50 λεπτά να πάρει ωραίο χρώμα.
Tip no. 1: Θέλει καλό λάδωμα το ταψί, ωστόσο εγώ το παράκανα λίγο και όσο φούσκωνε η πίτα έσταξε λίγο λάδι στο φούρνο. ΠΡΟΣΟΧΗ!
Tip no. 2: Η διαδικασία με τη μαγιά θα δώσει σώμα στην πίτα και υφή ψωμιού που κάνει τη διαφορά στην ζυμαρόπιτα.
Cookle 
Μηπως εννοειται 30 εκατοστων ταψι ?…..40 εκατοστα ειναι οσο του φουρνου μονο στο μηκος
Αγαπημένη είμαι αδιόρθωτος… Δεν είδα το σχόλιο σας. Τώρα θα πω το κλισέ που ως άνδρας τα βλέπει όλα λίγο μακρύτερα, αλλά έχετε δίκιο. Δεν είναι 40αρι το αλουμινένιο ταψί. Ωστόσο θα το μετρήσω για να είμαι βέβαιος και θα επανέλθω…